deel 5 Taipei

16 april 2019 - Taipei, Taiwan

Japan wordt ook wel eens “het land van de rijzende zon” genoemd, daar wil ik dus verder niks aan veranderen.

Dan heb je de Filipijnen, dit heb ik gedoopt tot “het land van de rijst en de zon,” daar lijkt me verder ook geen uitleg bij nodig.

Taiwan mijn volgende land van bestemming: “het land wat de reiziger vond!”

Uiterst zelden hoor ik verhalen over mensen die Taiwan bezochten. Mensen weten niet eens waar het precies ligt, ik zelf wist dat ook niet precies voor dat ik vertrok.

De eerlijkheid gebied mij te zeggen, dat dit dan ook niet onze eerste keus was. Seoul in Zuid-Korea stond op onze wensenlijst, maar door de hoge prijs van alleen de vlucht al moesten we kiezen voor een ander land. Ik heb immers maar 30 dagen steeds in de Filipijnen, daarna verloopt mijn visum en dus moet ik het land verlaten binnen die tijd. Door het tijdsgebrek besloten we dus maar naar Taipei te gaan, de hoofdstad van Taiwan. Een stad en land waar ik eigenlijk zo goed als niks van wist. Waardoor ik er dus ook wel met goede zin op uit keek. Mariz niet, die was teleurgesteld; Seoul was haar droomstad. Maar het werd 11 April en dus zou onze vlucht vertrekken.

Daags van tevoren was er toch nog snel een planning gemaakt, met behulp van internet en de planning die gemaakt was door de mensen van Taiwan die we in een van onze eerdere reizen ontmoet hadden kwam Mariz(zoals altijd) met een perfect uitgestippeld overzicht van hoe onze dagen zouden gaan verlopen. Omdat de auteur van deze blogs die planningen nooit leest blijft het altijd een verrassing… 11 April dus, op naar Manilla voor de vlucht. Opnieuw bleek dat dit vliegveld zijn naam als slechtste vliegveld ter wereld eer aan deed, en opnieuw waren er honderden mensen die ondanks het 2 uur van te voren arriveren op het vliegveld hun vlucht misten, gelukkig had onze vlucht net wat vertraging en waren wij ook dit keer weer net op tijd. Ik denk dat het woord “janboel” uitgevonden is op dit vliegveld. Want ik kan er persoonlijk niet over uit, wat voor een janboel het daar toch is. Graag zou ik dit woord dan ook willen introduceren in de Filipijnse nationale taal en ook gelijk willen nomineren als woord van het jaar. Lijkt mij persoonlijk wel top, dan zou je dus zinnen krijgen als: “kung ano ang isang hindi kapani-paniwala janboel.” Maar goed ik dwaal af, Taipei wat een geweldige stad al had ik dit vermoeden nog niet bij het binnenkomen van dit land. Ik werd niet geloofd bij de paspoortcontrole, ze vroegen of ik andere documenten bij had want ze geloofde niet dat ik dezelfde jongen was als de jongen op de foto. Mijn paspoort is 5 jaar oud, ik kan je verklappen dat ik in 5 jaar best wel wat ben veranderd. Aziaten daarentegen, zijn op hun 10e klaar. Het gezicht wat ze op die leeftijd op hun hoofd hebben zitten, dat blijft daar hun complete leven onveranderd zitten. Uiteindelijk kreeg ik dan toch het voordeel van de twijfel, maar het was niet van harte. Rot land!

Die mening werd overigens al snel bijgesteld en zo vriendelijk als de Taiwanezen die we toen in het busje in de Filipijnen ontmoeten hadden, zo waren al de Taiwanezen die we hierna ontmoet hebben. Echt super vriendelijke mensen en iedereen probeert je steeds te helpen. Top land! Alleen in de trein van het vliegveld naar Taipei bleek al hoe prachtig dit land was. Alles was super groen; overal bomen en bijna geen gebouwen. Na ongeveer een half uur stopte de trein in het hoofdstation van de hoofdstad van Taiwan, we stapte uit en er was zo goed als niemand hier, ook buiten het station waren we zowat de enige. Zelfs op de wegen was het niet super druk. Veel mensen rijden hier op scooters en het leek dus echt rustig. Huizen zijn er amper, alleen maar torenhoge wolkenkrabbers wat de stad eigenlijk in de breedte ruimtelijk doet overkomen. Verder zijn er nauwelijks toeristen, en als er toeristen zijn, dan komen ze vanuit de Filipijnen. “Witte mensen” zoals ik zelf, die moet je echt zoeken. Maar dit maakte de stad eigenlijk alleen maar leuker. Na aankomst in het hotel besloten we eerst maar eens naar de “101 toren” te gaan, het enige wat ik wist van Taipei was deze toren. De “101 toren” was namelijk vanaf 2004 voor een lange tijd, het hoogste gebouw ter wereld. Ruim een halve kilometer hoog, intussen staat het gebouw nu op plek 9 en is de hoogste toren in Dubai, meer dan 800 meter hoog. Dit maakte het omhoog gaan hier in niet minder leuk om, want de snelste lift ter wereld heeft het gebouw wel nog steeds. Met een topsnelheid van meer dan 60 kilometer per uur racete we naar verdieping 89 waar het uitkijkpunt ligt. Helaas hadden we een regenachtige dag uitgekozen en zag men door de ramen op verdieping 89, enkel en alleen witte wolk. Een teleurstelling en na meer dan een uur wachten moesten we het doen met het net kunnen zien van de grond en de gebouwen rondom de toren. Leuke ervaring, maar de belachelijk dure entreetickets niet waard. Gelukkig was op de begane grond een typisch Taiwanees restaurant gevestigd en was het datzelfde restaurant waar we uitvonden, hoe geweldig Taiwanees eten eigenlijk is! Nooit geweten maar dit land heeft echt een hele uitgebreide eigen keuken, en het eerste niet lekkere Taiwanese gerecht dat moet ik nog ontdekken. Ook serveerde dit restaurant onbeperkt thee bij je maaltijd. Na dat ik het schaaltje met groente bedoeld voor de saus in mijn thee had geflikkerd, moest ik die thee natuurlijk gewoon naar binnen blijven gieten. Anders leek ik een complete idioot die niet wist dat dit schaaltje met groente bedoeld was voor de saus. Dus ik bleef gewoon stug die thee naar binnen gieten. De service was top en uiteindelijk had ik 8 koppen met “sausgroente thee” naar binnen gekacheld. Waarschijnlijk dat ze dit nu als nieuwe thee op de menukaart zetten want ik geloof niet dat iemand anders zoveel thee dronk in een maaltijd.

Een museum was de volgende activiteit in de planning, “museum of the contemporary art”(vertaald: het museum van de kunst van vandaag.) Eigenlijk gewoon allemaal mensen die ervaringen of ideeën op aparte wijze presenteren in een schilderij, kledingstuk, standbeeld, meubel of op een andere manier. Goedkoop en nooit verkeerd om eens op een andere manier naar dingen te kijken. Het mooiste in dit museum was een ruimte waar alleen maar hoedjes aan de muur hingen en een rek stond met allemaal soldatenjassen. Ik besloot om me te verkleden als Taiwanese soldaat en gooide mijn jas dus tijdelijk in de hoek op de grond. Terwijl ik me aan het omkleden was kwamen er 2 Chinese vrouwen de kamer binnen. Na het omkleden zocht ik naar mijn jas om te vertrekken naar de volgende ruimte. Maar toen zag ik pas, dat deze vrouwen als zo’n 5 minuten mijn jas aan het bewonderen waren en waarschijnlijk stonden te discussiëren over de kunstzinnige betekenis achter dit “pronkstuk.” Ze keken dan ook raar op toen ik mijn jas oppakte en er mee vandoor ging. Ik ben bang dat ik mijn lach daarna niet heb kunnen inhouden. Dat was het eerste museum, het tweede kwam in een gedeelte van Taipei wat “het artistieke park” genoemd wordt. “Het museum van de geur,” leek ons een interessante naam en we besloten het er op te wagen. Dit museum had geen Engelse vertaling en dus was google-vertalen nooit eerder zo bruikbaar als vandaag. Al snel bleek waarom dit museum zo heette en het was dus puur het ruiken aan dingen. Bij binnenkomst hoorde we iemand verderop in het museum kokhalzende geluiden maken en dus keken we niet erg uit naar dat gedeelte. Eigenlijk was het wel een grappig idee en was het erg goed uitgewerkt allemaal. Leuk hoeveel impact geur heeft op een indruk van iets of iemand. Na het museum volgde nog wat andere dingetjes in dit park en vertrokken we vervolgens naar een Boeddhistische tempel. De Chinese Tempels zijn al schitterend maar we kwamen ook nog eens op een goed moment, er was net een soort van mis bezig. En rond de 300 mensen stonden een gebed te zingen, hoogtepunt om te zien. En beter te zien in de video die ik bij zal voegen onder het kopje video’s in deze blog.

Het diner werd vandaag genuttigd in een thema restaurant, thema: “Toilet.” De stoelen waren allemaal wc-potten. Het eten werd geserveerd in een toiletpot en het nagerecht werd geserveerd in de vorm van een drol. Hilarisch thema en dit land is dus net zo belachelijk als Japan. De straat waar dit restaurant gevestigd was, werd omgebouwd tot “nightmarket” In Taiwan zijn echt enorm veel “nightmarkets” en dat zijn dus gewoon kilometerslange straten  met alleen maar Taiwanees “streetfoods,” drinken, kleren, souvenirs en games. Super goedkoop en super druk. (nu begrijp ik waarom de rest van deze stad zo rustig is) wel echt leuk en het mooiste was dat ik genoeg ballonnen kapot schoot in de schiettent. Hiermee won Mariz dus een knuffelbeer. Nooit tevoren was zij blijer dan vandaag.

De laatste dag stond er een tour gepland naar andere delen van Taiwan rondom Taipei. Hiermee konden we ook wat meer van het land zien. Met een busje samen met een Maleise familie vertrokken we naar de eerste bestemming: het oplaten van een wensballon, dit land staat bekend om deze ballonnen en nadat je, je verschillende wensen op de ballon geschreven hebt worden ze met honderden tegelijk opgelaten, dit al gebeurt in het midden van een treinspoor en dus moet je goed opletten of er geen trein aankomt. Komt er wel een trein dan wordt het rennen voor je leven geblazen.(letterlijk) Toch leuk en het 2e deel van onze tour is een van de grootste “nightmarkets” van Taiwan, deze markt is de bekendste van Taiwan omdat hier een super populaire televisieserie opgenomen werd. (de naam ben ik vergeten) Er werden verschillende nieuwe kleine Taiwanese hapjes geproefd en ook kwamen we terecht in een café waar je een brief naar jezelf kon sturen. Het concept was dat je een brief stuurt naar “Future Mariz en Teun,” je noemt een datum en dan zorgt de eigenaresse van het café ervoor dat ze de brief dan opstuurt naar je eigen adres. We kozen voor vandaag over 5 jaar en dus krijg ik dan een brief van “past Teun” op de deurmat, geniaal bedacht. Kijk nu al uit naar over 5 jaar al ben ik het dan waarschijnlijk vergeten, wat het nog leuker maakt. De reis werd vervolgd naar “de gouden waterval” beste waterval ooit gezien(zie foto’s) en het natuurpark wat onze reis afsloot kon dat zeker niet overtreffen. Het nadeel of misschien wel voordeel dat ik met alleen maar Aziaten was, is dat we een proeverij van lokaal eten kregen aangeboden zodat we vervolgens al dat eten konden inladen als gift voor de familie thuis. Dit werd dan ook gedaan.(cultuurdingetje) En het was goed dat het eten in het restaurant wat onze gids adviseerde daarna wat goedkoper was. Met alleen maar locals en de Maleise familie bespraken we de dag na onder het genot van opnieuw typische Taiwanese gerechten. Heerlijk eten en ik wil nu zeker eens uiteten in Nederland in een Taiwanees Restaurant.

Voordat we weer terug naar Manilla vlogen hadden we nog een avond in het “jeugdige gedeelte” van Taipei. Een bierproeverij van lokale bieren, natuurlijk weer streetfoods, kijken naar straatartiesten en al onze overige Taiwanese Dollars in grijpautomaten gooien waren de invulling van deze laatste avond hier. Helaas zit het er al weer op in Taiwan. Nooit verwacht dat dit zo’n geweldig land was. Taipei is echt een verborgen schat naar mijn mening! Of misschien ben ik gewoon de enige die nooit echt iets van dit land gehoord heeft.

Maar ook deze stad komt in de top van mijn favoriete steden lijst. Prachtige natuur, vriendelijke mensen, veel (bijzondere) activiteiten/bezienswaardigheden en buiten alles: heerlijk eten en een rijke cultuur.

De komende 3 weken worden alweer onze laatste weken hier in de Filipijnen, daarna zal de reis terug naar Amsterdam ingezet worden via Thailand, Hong Kong en Singapore.  

Foto’s

3 Reacties

  1. Tante Ans:
    16 april 2019
    Top reisverslag en prachtige foto's. Jammer dat dat bijna is afgelopen.....
  2. Riet Jacobs:
    17 april 2019
    Lekker Teun! Weer allemaal leuke dingen gezien en meegemaakt. Genieten!
  3. Rene Boerema:
    17 april 2019
    Ik mis Snake alley en het drinken van het bloed van de slang die je eeuwige potentie geeft.. Toch nog een top attractie gemist in Taipeih!